نکاتی که باید قبل از مراجعه به شنواییشناس بدانید...
رفتن به شنواییشناس و انجام آزمایش شنوایی برای اولین بار ممکن است استرسزا باشد و شاید ندانید چه انتظاری باید داشته باشید. در اینجا چند نکته برای کسانی که قصد دارند اولین بار به شنواییشناس مراجعه کنند، آورده شده است.
چه اطلاعاتی را باید به شنواییشناس خود بگویید؟
علتهای زیادی برای کاهش شنوایی وجود دارد، خواه کم باشد یا شدید. اطمینان حاصل کنید که شنواییشناس شما مطمئن شود که کاهش شنوایی شما فقط یک مشکل موقتی نیست یا نشانهای از مشکل دیگری نیست.
. شنواییشناس شما باید معاینه اتوسکوپی انجام دهد. با نگاه کردن به مجرای گوش شما با استفاده از اتوسکوپ (آن ابزار شبیه چکش که در انتهای آن چراغی دارد)، شنواییشناس میتواند تشخیص دهد که آیا مانعی مانند یک شی خارجی یا سرومن (واکس گوش) به کاهش شنوایی شما کمک میکند.
. آیا شما یکی از آن کودکانی بودید که همیشه گوش درد داشتید؟ اگر اینطور است، منطقی است که شما علائم کاهش شنوایی را تجربه کنید. کسانی که مستعد عفونت گوش هستند، اغلب مایع اضافی در اطراف پرده گوش خود دارند. با انجام آزمایش عملکرد گوش میانی (تیمپانوگرام)، شنواییشناس میتواند تشخیص دهد که آیا مایعی در اطراف پرده گوش شما وجود دارد و مطمئن شود که با نرخ صحیح به ارتعاش درمیآید.
. اطمینان حاصل کنید که شنواییشناس شما از مشکلات تعادل یا بینایی شما آگاه است. این میتواند نشانهای از یک وضعیت دیگر باشد و ممکن است نیاز به توجه پزشک داشته باشد.
. آیا صدای زنگ در گوش خود دارید؟ این وضعیت که به آن وزوز گوش یا تینیتوس گفته میشود، علل مختلفی دارد و ممکن است منجر به کاهش شنوایی شود.
چه انتظاری از شنواییشناس باید داشت؟
. ارزیابی شنوایی یک فرایند چند مرحلهای است. پس از اینکه شنواییشناس شما معاینه اتوسکوپی و تیمپانوگرام را انجام داد، ممکن است تستهای دیگری نیز انجام دهد. پس از انجام آزمایش، شنواییشناس شما نتایج را در نموداری به نام آدیوگرام ثبت میکند که نشان میدهد شنوایی شما طبیعی است یا کاهش شنوایی از نوع خفیف، متوسط، شدید یا عمیق دارید.
. در طول آزمایش آستانه فرکانسهای خالص، شما در اتاقی قرار میگیرید و از شما خواسته میشود که ضربات با فرکانسهای مختلف را بشنوید. هدف از این آزمایش تعیین آستانه شنوایی شما است. پایینترین صدایی که شما میتوانید بشنوید. مهم است که بدانید کودکان و بزرگسالان آستانههای شنوایی مختلفی دارند و بنابراین نتایج متفاوتی خواهند داشت.
. برای بسیاری از ما، گفتار ممکن است مهمترین صدای ممکن باشد. برای تعیین آستانه شما برای درک گفتار، شنواییشناس شما ممکن است بخواهد آستانه شنوایی گفتاری شما را آزمایش کند. برای انجام این کار، از شما خواسته میشود که کلمات را در حجمهای مختلف و از طریق میکروفن به شنواییشناس خود بازگو کنید.
. مهم است که بدانید آزمایش شنوایی ممکن است زمانبر باشد. نشستن در اتاق آکوستیک و تلاش برای شنیدن صداهای مختلف ممکن است کسلکننده باشد، اما اگر صبور باشید، نتایج دقیق خواهند بود.
. اگر در حین آزمایش شنوایی، هر گونه درد یا ناراحتی را تجربه کردید، حتماً به شنواییشناس خود اطلاع دهید. این آزمایش باید بدون درد و بدون دخالت باشد، حتی اگر گاهی زمانبر باشد.
انواع کاهش شنوایی
کاهش شنوایی انتقالی
کاهش شنوایی انتقالی به دلیل هر وضعیت یا بیماری ایجاد میشود که انتقال مکانیکی صدا از طریق حفره گوش میانی به گوش داخلی را مختل کند. این نوع کاهش شنوایی ممکن است ناشی از انسداد در کانال گوش خارجی باشد یا به دلیل اختلالی باشد که توانایی گوش میانی را در انتقال انرژی مکانیکی به صفحه استاپس (Stapes Footplate) تضعیف کند.
در این حالت، یکی از ویژگیهای فیزیکی صدا به نام شدت (بلندی) کاهش مییابد، به این معنا که انرژیای که به گوش داخلی میرسد کمتر از انرژی محرک اصلی است. بنابراین، فردی که کاهش شنوایی انتقالی دارد برای شنیدن صدا به انرژی بیشتری نیاز دارد. اما زمانی که صدا به اندازه کافی بلند باشد و مانع مکانیکی برطرف شود، گوش بهصورت عادی عمل میکند.
بهطور کلی، علت کاهش شنوایی انتقالی قابل شناسایی و درمان است، و این درمان میتواند بهبودی کامل یا جزئی در شنوایی را به همراه داشته باشد. پس از اتمام درمان پزشکی برای رفع علت کاهش شنوایی انتقالی، سمعکها میتوانند به اصلاح کاهش شنوایی باقیمانده کمک کنند.
پروفایل شنوایی مرتبط با کاهش شنوایی انتقالی شامل موارد زیر است:
• وجود فاصله هوایی-استخوانی (شنوایی بهتر از طریق هدایت استخوانی نسبت به هدایت هوایی)
• تشخیص کلمات بسیار خوب در سطح شنیداری راحت
• شواهدی از اختلال در عملکرد گوش میانی در تستهای ایمیتانس
در مواردی که انسدادی در کانال گوش خارجی مشاهده میشود، آزمایش شنوایی تا زمان برطرف شدن انسداد به تعویق میافتد.
کاهش شنوایی حسی عصبی
دومین نوع کاهش شنوایی، کاهش شنوایی حسی-عصبی است. این واژه شامل دو بخش حسی (Sensory) و عصبی (Neural) است که به ما کمک میکند نوع کاهش شنوایی را دقیقتر مشخص کنیم. ارزیابی جامع شنواییشناسی و آزمایشهای تکمیلی میتوانند اطلاعات موردنیاز برای تمایز بین کاهش شنوایی حسی و عصبی را فراهم کنند، هرچند که این دو نوع کاهش شنوایی ممکن است به طور همزمان در یک گوش وجود داشته باشند.
کاهش شنوایی عصبی که به آن کاهش شنوایی رتروکوکلئار (Retrocochlear) نیز گفته میشود، ناشی از اختلال در گوش داخلی یا عصب شنوایی است.
جزء حسی ممکن است به دلیل آسیب به عضو کورتی (Organ of Corti)، ناتوانی سلولهای مویی در تحریک اعصاب شنوایی، یا یک مشکل متابولیک در مایعات گوش داخلی باشد.
جزء عصبی یا رتروکوکلئار ممکن است نتیجه آسیب شدید به عضو کورتی باشد که باعث تحلیل رفتن اعصاب شنوایی میشود، یا به دلیل ناتوانی خود اعصاب شنوایی در انتقال اطلاعات نورو-شیمیایی از طریق مسیرهای شنوایی مرکزی باشد.
گاهی علت کاهش شنوایی حسی-عصبی مشخص نیست، این نوع کاهش شنوایی معمولاً به درمانهای پزشکی پاسخ مطلوبی نمیدهد و به عنوان یک وضعیت دائمی و غیرقابل بازگشت توصیف میشود.
برخلاف کاهش شنوایی انتقالی، کاهش شنوایی حسی-عصبی علاوه بر کاهش شدت صدا، ممکن است نوعی اعوجاج نیز ایجاد کند که باعث شود صدا حتی در صورت بلند بودن، واضح نباشد.
پس از رد شدن هرگونه شرایط قابل درمان پزشکی، درمان کاهش شنوایی حسی-عصبی شامل تقویت صدا با استفاده از سمعک است.
کاهش شنوایی ترکیبی
کاهش شنوایی ترکیبی ترکیبی از کاهش شنوایی حسی-عصبی و کاهش شنوایی انتقالی است که هر دو به طور همزمان بر محدوده شنوایی تأثیر میگذارند. در این وضعیت، علاوه بر کاهش شنوایی غیرقابل بازگشت ناشی از اختلال در گوش داخلی یا عصب شنوایی، اختلالی نیز در مکانیسم گوش میانی وجود دارد که باعث بدتر شدن شنوایی نسبت به کاهش شنوایی حسی-عصبی به تنهایی میشود.
جزء انتقالی ممکن است با درمان پزشکی قابل بازگشت باشد و باعث بهبود بخشی از کاهش شنوایی مرتبط شود، اما جزء حسی-عصبی احتمالاً دائمی خواهد بود.
سمعکها میتوانند برای افراد مبتلا به کاهش شنوایی ترکیبی مفید باشند، اما در مواردی که جزء انتقالی ناشی از یک عفونت فعال گوش است، باید احتیاط ویژهای توسط متخصص شنواییشناسی و بیمار صورت گیرد.
انواع وزوز گوش
وزوز گوش از نظر شدت و نوع بسیار متنوع است. برخی افراد آن را بهصورت صدای سوت با فرکانس بالا توصیف میکنند، درحالیکه دیگران آن را شبیه به صدای وزوز یا صدای شبیه به جلز و ولز کره در ماهیتابه میشنوند.
وزوز گوش در میان افراد بهشدت متفاوت است و انواع گوناگونی دارد. تفاوت اصلی در میزان تأثیری است که این عارضه بر زندگی افراد دارد. برخی افراد بهسرعت با این وضعیت کنار میآیند و وزوز گوش را تنها بهعنوان یک صدای مزاحم در پسزمینه میپذیرند. اما برای دیگران، این وضعیت غیرقابل تحمل و بهقدری آزاردهنده است که ممکن است مجبور به ترک شغل یا تحصیل شوند.
برای بسیاری از افراد مبتلا، مشکل وزوز گوش در شبها بیشتر خود را نشان میدهد. با کاهش سر و صدای فعالیتهای روزانه، وزوز گوش برجستهتر میشود و میتواند آرامش شبانه را مختل کند.
صدای آزاردهنده و سکوت آزاردهنده
یکی از بزرگترین مشکلاتی که مبتلایان به وزوز گوش مطرح میکنند، آزار ناشی از صدای مداومی است که در گوش و سرشان وجود دارد. این صدا اغلب با درجات مختلفی از کاهش شنوایی همراه است که میتواند مکالمههای عادی را دشوار کند.
بسیاری از افراد مبتلا به وزوز گوش از سکوت بیزارند، زیرا سکوت این صدا را تقویت میکند. در مقابل، برخی دیگر تحمل سر و صدای زیاد را ندارند. وزوز گوش میتواند به شکلهای مختلفی درک شود. برای برخی از مبتلایان، صداهای با فرکانس بالا بسیار دردناک است که این وضعیت به عنوان حساسیت شنوایی (Hyperacusis) شناخته میشود.
مشکلات رایج در میان افراد مبتلا به وزوز گوش
• مشکلات خواب
• تداوم وزوز گوش
• مشکلات شنوایی
• ناامیدی، خشم، افسردگی
• ناراحتی و تحریکپذیری
• حساسیت شنوایی (Hyperacusis)
وزوز گوش چیست؟
وزوز گوش اغلب به عنوان صدایی مانند زنگ در گوش توصیف میشود، اما ممکن است به شکل غرغر، کلیک، خشخش یا وزوز نیز شنیده شود. این صدا میتواند ضعیف یا بلند، با فرکانس بالا یا پایین باشد. ممکن است آن را در یک گوش یا هر دو گوش بشنوید. تقریباً ۱۰ درصد از جمعیت بزرگسال ایالات متحده در سال گذشته وزوز گوشی را تجربه کردهاند که حداقل پنج دقیقه طول کشیده است؛ این معادل نزدیک به ۲۵ میلیون آمریکایی است.
علت وزوز گوش چیست؟
وزوز گوش (تلفظ: tin-NY-tus یا TIN-u-tus) بیماری نیست، بلکه نشانهای است که نشان میدهد مشکلی در سیستم شنوایی وجود دارد. این سیستم شامل گوش، عصب شنوایی که گوش داخلی را به مغز متصل میکند، و بخشهایی از مغز که صدا را پردازش میکنند، میشود. حتی چیزی ساده مانند یک تکه موم گوش که کانال گوش را مسدود میکند میتواند موجب وزوز گوش شود.
با این حال، وزوز گوش ممکن است به علت شرایط مختلفی از جمله موارد زیر باشد:
• کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا
• عفونتهای گوش و سینوس
• بیماریهای قلبی یا عروقی
• بیماری منییر (Ménière’s disease)
• تومورهای مغزی
• تغییرات هورمونی در زنان
• اختلالات تیروئید
وزوز گوش گاهی اوقات اولین علامت کاهش شنوایی در افراد مسن است. همچنین ممکن است یک عارضه جانبی ناشی از داروها باشد؛ بیش از ۲۰۰ دارو شناخته شده است که هنگام شروع یا قطع مصرف میتوانند وزوز گوش ایجاد کنند.
افرادی که در محیطهای پر سر و صدا کار میکنند – مانند کارگران کارخانه یا ساختوساز، کارکنان جاده، یا حتی موسیقیدانان – ممکن است در طول زمان به دلیل قرار گرفتن مداوم در معرض صداهای بلند و آسیب به سلولهای مویی حساس در گوش داخلی، به وزوز گوش مبتلا شوند. این حالت به عنوان کاهش شنوایی ناشی از صدا شناخته میشود.
اعضای نظامی که در معرض انفجار بمب قرار میگیرند، ممکن است وزوز گوش را تجربه کنند؛ اگر موج انفجار جمجمه را فشرده و به بافت مغزی در نواحی پردازش صدا آسیب وارد کند. در واقع، وزوز گوش یکی از شایعترین ناتوانیهای مرتبط با خدمت در میان کهنهسربازان بازگشته از عراق و افغانستان است.
وزوز گوش ضربانی نوعی نادر از وزوز گوش است که مانند ضربان ریتمیک در گوش شنیده میشود و معمولاً با ضربان قلب هماهنگ است. پزشک ممکن است با استفاده از گوشی پزشکی روی گردن یا قرار دادن میکروفون کوچکی در داخل کانال گوش این صدا را بشنود. این نوع وزوز گوش اغلب به مشکلات جریان خون در سر یا گردن مرتبط است. وزوز گوش ضربانی همچنین ممکن است به دلیل تومورهای مغزی یا ناهنجاریهای ساختاری مغز ایجاد شود.
با وجود تمام این شرایط و علل، برخی افراد بدون دلیل واضحی به وزوز گوش مبتلا میشوند. بیشتر اوقات، وزوز گوش نشانه مشکلی جدی در سلامت نیست، اما اگر بلند یا مداوم باشد، میتواند منجر به خستگی، افسردگی، اضطراب، و مشکلات حافظه و تمرکز شود. برای برخی، وزوز گوش میتواند منبع واقعی رنج روانی و احساسی باشد.
چرا صدایی در گوشم میشنوم؟
اگرچه وزوز گوش را در گوشهای خود احساس میکنیم، منبع واقعی آن در شبکههای سلولهای عصبی مغز (که دانشمندان آن را مدارهای عصبی مینامند) قرار دارد، جایی که صداهای شنیدهشده توسط گوشها تفسیر میشوند. میتوان اینطور تصور کرد که وزوز گوش اغلب در گوش شروع میشود اما در مغز ادامه مییابد.
دانشمندان هنوز به توافق قطعی درباره اتفاقاتی که در مغز رخ میدهد تا توهم صدا را بدون وجود منبع خارجی ایجاد کند، نرسیدهاند. برخی بر این باورند که وزوز گوش شبیه به سندرم درد مزمن است، که در آن درد حتی پس از بهبود زخم یا شکستگی استخوان همچنان ادامه دارد.
وزوز گوش ممکن است نتیجه تلاش مدارهای عصبی مغز برای تطبیق با کاهش سلولهای مویی حسی باشد، به این صورت که حساسیت به صدا را افزایش میدهد. این موضوع میتواند توضیح دهد چرا برخی از افراد مبتلا به وزوز گوش به صداهای بلند بیشازحد حساس هستند.
اگر به وزوز گوش مبتلا هستم چه کاری باید انجام دهم؟
اولین اقدام، مراجعه به پزشک عمومی است تا بررسی کند که آیا چیزی مانند جرم گوش، کانال گوش شما را مسدود کرده است یا خیر. پزشک شما درباره وضعیت سلامتی، شرایط پزشکی و داروهایی که مصرف میکنید سؤال خواهد کرد تا تشخیص دهد آیا یک مشکل زمینهای باعث وزوز گوش شده است یا نه.
اگر پزشک شما نتواند هیچ مشکل پزشکی را به عنوان علت وزوز گوش شناسایی کند، ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) ارجاع دهد. متخصص گوش، حلق و بینی سر، گردن و گوشهای شما را به صورت فیزیکی معاینه میکند و شنوایی شما را آزمایش میکند تا مشخص شود آیا همراه با وزوز گوش، افت شنوایی دارید یا خیر. همچنین ممکن است به یک شنواییشناس ارجاع داده شوید که میتواند شنوایی شما را اندازهگیری کرده و وزوز گوش شما را ارزیابی کند.
اگر صداهای گوش من از بین نروند چه کنم؟
برخی افراد متوجه میشوند که وزوز گوش آنها از بین نمیرود یا حتی شدیدتر میشود. در برخی موارد، ممکن است وزوز گوش به قدری شدید شود که شنیدن، تمرکز یا حتی خوابیدن برای شما دشوار شود. پزشک شما با شما همکاری خواهد کرد تا راههایی برای کاهش شدت صدا و تأثیر آن بر زندگیتان پیدا کند.
علل اصلی کمشنوایی شدید
برخی از موارد وزوز گوش ناشی از عفونتها یا انسدادهای گوش هستند که با درمان علت اصلی ممکن است از بین بروند. با این حال، اغلب اوقات وزوز گوش حتی پس از درمان علت زمینهای ادامه مییابد. در چنین شرایطی، روشهای درمانی دیگر، چه سنتی و چه جایگزین، میتوانند با کاهش یا پوشاندن صدای ناخواسته، تسکین قابل توجهی فراهم کنند.
چه عواملی باعث وزوز گوش میشوند؟
مواجهه طولانیمدت با صداهای بلند شایعترین علت وزوز گوش است. تا ۹۰٪ از افرادی که دچار وزوز گوش هستند، سطحی از کمشنوایی ناشی از صدا را تجربه میکنند. این صداها به سلولهای حساس به صدا در حلزون گوش آسیب دائمی وارد میکنند، حلزونی شکل که در گوش داخلی قرار دارد. نجاران، خلبانان، موسیقیدانهای راک، کارگران تعمیرات خیابان و منظرسازها از جمله افرادی هستند که شغلشان آنها را در معرض خطر قرار میدهد، همچنین افرادی که با ارههای زنجیری، اسلحهها یا سایر ابزارهای پر سر و صدا کار میکنند یا به طور مکرر به موسیقی بلند گوش میدهند. حتی یک مواجهه با یک صدای شدید و ناگهانی نیز میتواند باعث وزوز گوش شود.
برخی از شرایط و بیماریهای دیگر که میتوانند باعث وزوز گوش شوند عبارتند از:
⦁ انسداد گوش به دلیل تجمع واکس، عفونت گوش یا به ندرت تومور خوشخیم عصب شنوایی (عصب شنوایی)
⦁ داروهای خاص — به ویژه آسپرین، برخی از انواع آنتیبیوتیکها، ضد التهابها، مسکنها، داروهای آرامبخش و ضد افسردگیها، و داروهای کینین؛ وزوز گوش به عنوان یک عارضه جانبی برای حدود ۲۰۰ داروی نسخهای و غیر نسخهای ذکر شده است.
⦁ فرآیند طبیعی پیری که میتواند منجر به تحلیل حلزون یا سایر قسمتهای گوش شود
⦁ بیماری منییر که به قسمت داخلی گوش آسیب میزند
⦁ استئواسکلروز، بیماریای که باعث سفت شدن استخوانهای کوچک در گوش میانی میشود
⦁ سایر شرایط پزشکی مانند فشار خون بالا، بیماریهای قلبی عروقی، مشکلات گردش خون، کمخونی، آلرژیها، کمکاری تیروئید و دیابت
⦁ مشکلات گردن یا فک، مانند سندرم مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)
⦁ آسیبها به سر و گردن
خدمات Audivista
جهت دریافت هرگونه مشاوره، نوبت جهت معاینه و خرید سمعک با ما تماس حاصل فرمایید.
۰۲۱-۲۶۶۵۴۴۰۹
